Żyjemy szybko, pracujemy intensywnie. Zwykle jest to okupione silnym stresem. Fakt ten oraz brak wiedzy lub możliwości stosowania odpowiednich metod radzenia sobie z napięciem nerwowym sprawiają, że cierpimy z powodu różnorakich zaburzeń. Jednym z nich jest niewątpliwie depresja.
Każdego rodzica powinna niepokoić niespodziewana zmiana zachowania u dziecka. W przypadku depresji objawy mogą się znacznie różnić od tych, które stereotypowo z tą chorobą wiążemy, np. smutek czy wycofanie.
Co powinno zwrócić uwagę rodzica?
– często rozdrażnienie, brak koncentracji i problemy z pamięcią dziecka,
– wyrażanie gwałtownych emocji, np. “lepiej by tu było beze mnie”, “nienawidzę cię”,
– nagła utrata wagi lub częste podjadanie między posiłkami,
– apatia, wyczuwalne u dziecka poczucie beznadziei,
– pojawiają się ślady autoagresji, siniaki, skaleczenia,
– dziecka często mówi o bólu brzucha, pleców, czuje się fizycznie chore, problemy ze snem,
– próby samobójcze, konflikty z prawem.
Podstawową formą leczenia jest wizyta u psychoterapeuty i/lub psychiatry. To do ich kompetencji należy ocena stanu zdrowia dziecka i skierowanie go na konkretny typ leczenia. Może to być terapia indywidualna, które polega na zrozumieniu przez chorą osobę istoty problemu czy źródła cierpienia. Innym sposobem jest terapia grupowa, która pozwala na leczenie wśród grupy rówieśników. Pozwala to na uzyskiwanie pozytywnych informacji zwrotnych, dzielenie się trudnościami wśród osób z podobnymi problemami. Kolejną formą terapii, uważaną za najskuteczniejszą, jest terapia rodzinna. Pomaga ona w naprawie relacji między rodzicami a cierpiącym dzieckiem, pozwala na pełne zrozumienie trudnych chwil i odrzucenia przez świat, jakie nastolatek przeżywa.
Niekiedy do terapii dołącza się leczenie farmakologiczne, zwłaszcza w trudniejszych przypadkach. Należy wówczas pamiętać o dawkowaniu ściśle wg zaleceń lekarza oraz kontroli zachowań młodego człowieka po zażyciu leków. W skrajnych sytuacjach i groźbie np. popełnienia samobójstwa, zaleca się hospitalizację . Depresja u dzieci jest wyleczalna, ale wymaga wsparcia ze strony rodziny.
Jak poradzić sobie z depresją dziecka?
Depresja u dziecka często sprawia, iż rodzic niejednokrotnie wypiera z swojej świadomości ten problem. A tu duży błąd, który tylko pogłębia cierpienia młodego człowieka. Najważniejszym krokiem w stronę poprawy stanu nastolatka jest akceptacja problemu. Nawet jeśli przyczyna tkwi w matce lub ojcu, nie powinno stanowić to bariery do walki z depresją. Nie wolno jej bagatelizować, wszelkie porady w stylu “inni mają gorzej”, “weź się w garść”, “nie bądź słaby” są bardzo szkodliwe. Zamiast nich rodzice powinni oferować pomoc, zrozumienie i wsparcie – identycznie jak w przypadku każdej innej choroby. I wykazać się cierpliwością. Dziecko nie powie “Mamo, mam depresję, zapisz mnie do lekarza”. Rodzic sam musi obserwować dziecko i krok po kroku zachęcić go do leczenia, zapewniając przy tym swoją miłość i oparcie.